Bericht 97.
Oeps.......al bijna 2 maanden geleden dat ik iets op de blog heb geschreven.
Blijkbaar gaat het leven hier al zo zijn gangetje, dat er geen heel belangrijke gebeurtenissen zijn te melden. Maar we beleven toch echt nog wel het een ander. Maar het komt denk ik ook wel omdat ik erg actief ben op Facebook en Netlog. Daar plaats ik ook foto's en vertel er wat over.
Maar goed nu maar weer eens hier.
De emigratie/immigratie is intussen ook al weer twee jaar geleden. En nog geen dag spijt gehad.


Belangrijk nieuws: Ik verwacht in december mijn 5e kleinkind. Wat heerlijk!!! Vooral voor Elbrich, Werner en Minke natuurlijk. Tot nu toe gaat alles goed, dus we hopen maar dat dat zo blijft.


De vorige keer had ik gemeld dat Tineke met haar beide zoons hier vakantie zou komen vieren. Helaas voor hun kan dat niet door gaan. Maar het zit nog wel steeds in het vat.
Bertha en Rob zouden in juni een week komen klussen en daarna hier in Zweden op vakantie gaan met hun tent. Maar het was nog zo koud in juni dat we dat in overleg hebben uitgesteld tot augustus. Zij komen 13 augustus hier aan. 


Het weer is hier nog niet echt zoals het hoort te zijn. We hebben wel al hele mooie, warme dagen gehad, maar ook kou en bewolking. Regen niet zo heel veel, maar wel af en toe een bui.
Maar we hebben wel al veel in de tuin kunnen doen. Na het voor kweken in huis (wat niet zo heel goed ging) en voor kweken in een tunnelkasje zit nu alles in de echte moestuin. En intussen is bijna alles ook opgekomen.  Aardbeien hangen in potten aan de brandtrap en de eersten hebben we ook al gegeten. Diverse soorten sla en radijsjes zijn al in salades verwerkt. De kruidentuin is nog niet heel geweldig. Niet alles is opgekomen en wat wel boven de grond staat groeit niet erg hard. Maar goed het seizoen is hier wat later, dus het kan nog wel komen. Bovendien zijn de dagen (dus veel zonuren) hier veel langer.


Alinda is nog steeds bezig met het maken van kaarten. Ik heb al weer een paar keer op markten gestaan en bovendien staan de kaarten te koop in de volkshogeschool in Hagfors. Daar is een winkeltje met allerlei huisvlijt. En een paar buurvrouwen kwamen me vragen of ik ze ook in de Bygdegård in Sunnemo wilde leggen. Daar is ook 2 keer per week verkoop van huisvlijt. Dus maar eens afwachten wat dat gaat worden.


Ik ben zelf nog steeds één keer per week op de schildercursus. Ik heb er veel plezier in, leer Zweeds en heb leuke resultaten.


Hihihi, ik zit ook al weer in een bestuur. Niets te betekenen hoor. We hebben hier in de straat een gezamenlijke waterleiding met water uit het meer. Zomerwater geheten. Iedereen moet bij toerbeurt in het bestuur en iedereen moet ook een week per jaar die pomp onderhouden en controleren. Zo is het voor niemand bezwaarlijk en je hebt geen gezeur om bestuursleden te zoeken. Zo gaat het hier bij veel meer verenigingen. Mooie gewoonte vind ik.


We maken regelmatig wandelingen of kleine auto tochtjes en eten dan onderweg bij ons eigen vuurtje. Zo genieten we van onze woonomgeving, alsof het altijd vakantie is. 
Bij ons meer zag ik ook eens een prachtige dubbele regenboog.


Deze keer hebben we wel midzomer mee gevierd hier in het dorp. (nadat het vorig jaar zo mis ging) Het was mooi weer en heel gezellig. Eerst werd de meiboom opgericht, waarna er op traditionele muziek rondom werd gedanst. Leuk hoor; iedereen, jong en oud doet dan mee. Er waren nog wat 'oud-Zweedse' spelletjes en wat hapjes en drankjes.
Nog een leuk verhaal: Ik ontmoette daar Harm en Grietje uit Eext. Ze hebben een zomerhuisje aan de andere kant van het meer. Toevallig zat ik naast ze en we raakten aan de praat. Vroegen ze ineens, "ben jij Lidy". Blijkt dat ze onze blog al 2 jaar volgen. Het adres hadden ze van vrienden uit Vledder gekregen.
Ik heb trouwens ontdekt dat de blog al meer dan 15.000 keer bezocht is. Daar heb je toch geen idee van!!!

Ik heb trouwens op het midzomerfeest niet mee gedanst. Op 2 juni heb ik op de markt in Ekshärad mijn enkel verzwikt. Die werd dus mooi dik en was pijnlijk. Ik heb veel met mijn voet omhoog gezeten. Maar nu (5 weken later) heb ik nog steeds vervelende pijn. Ik vertrouw het niet helemaal. Dus maandag ga ik maar eens een dokter opzoeken.


Dat kan nu ook. Niet dat ik niet geholpen werd, maar na twee jaar is eindelijk mijn ziektekostenverzekering in orde. Nederland beweert dat het een Europees voorschrift is dat je in je vaderland verzekerd moet zijn. Daarom zou er 150 Euro (sic) per maand van mijn AOW afgehouden worden. Dus nu moet ik daarmee aan de slag, want ik heb op papier dat ik hier volledig verzekerd ben. Blijkt ook helemaal geen Europese wet te zijn. Zo zie je maar hoe je bij de poot genomen wordt. Wordt vervolgd.


We zouden 2 weken een ruigharige tekkel te logeren krijgen, omdat haar baasje naar Nederland ging op vakantie. Nou dat is vier en een halve week geworden. Hun auto ging kapot (een Volvo) en het benodigde onderdeel was niet te krijgen. Dat was alleen gebruikt in een bepaald type uit een bepaald jaar. Na heel veel gedoe is het uiteindelijk uit Zweden naar Nederland gestuurd, zodat zij weer naar Zweden konden reizen.
Intussen is Lotje weer in haar eigen huis.
Maar het was voor ons geen probleem. Het is een lief gemakkelijk beestje.
Ze is zelfs met ons mee naar Lappland geweest in de tent.
In juni ging het niet door vanwege de kou en we hadden toch wel heel veel zin om even weg te gaan. De tuin kon wel een weekje zonder werk. Het gras was gemaaid en de buren zorgden voor de post. We zijn via Östersund naar Arvidsjaur gereden en van daar uit via Arjeplog, over de poolcirkel naar Mo i Rana in Noorwegen. Daar weer over de poolcirkel terug en via de E6 door Noorwegen tot voorbij Trondheim gegaan. Toen naar Röros en Funäsdalen en via Sälen weer naar huis. We hebben 2700 km gereden. Doordat ik niet kon lopen hebben we vooral genoten van de autoritten. Het weer was prima. We hebben veel moois gezien. Rendieren in het 'wild' ook natuurlijk. Hoewel we de meesten zagen op de terugreis in de buurt van Funäsdalen. Er lag in het noorden in de bergen nog wel aardig wat sneeuw (daar ligt altijd wel sneeuw in de zomer) en één nacht stond er een koude wind. Verder hadden we altijd een t-shirtje aan. Wel veel muggen daar bij de meren, maar daar is Lappland om bekend. Maar met een goeie muggenolie uit Zweden is er geen vuiltje aan de lucht. Ze irriteren wel door hun hoeveelheid, maar ze prikken tenminste niet meer. Dat zo veel moois zo dicht bij huis te vinden is! Een andere keer maar eens een weekje naar de mooie Noorse Fjorden. Ook zo dichtbij. Hahaha.


Deze keer ook weer veel foto's over alles waar ik over verteld heb. Het is denk ik wel duidelijk wat het allemaal voorstelt..

bericht 96.
Eindelijk maar weer eens aan de slag op de blog.
Zoals de laatste keer gemeld, zijn we 2 weken in Nederland geweest. Op 7 april vanuit Gotenburg met de nachtboot vertrokken en op 8 april (Alinda's 42e verjaardag) door Duitsland naar Münster gereisd, waar we een klasgenoot (hier uit Zweden) bezocht hebben en een lekker Paas-diner voorgeschoteld kregen. 's Avonds kwamen we aan op ons vertrouwde stekje, in de vakantiehut, bij de boerderij in Vorden.
Op de 2e Paasdag kwamen Werner en Minke net als wij bij Wilja en Marc om een beetje Alinda's verjaardag te vieren. Helaas was Elbrich ziek en moest thuis blijven. De zaterdag daarna zijn we verkast naar Noordwolde-Zuid, waar we een stacaravan hadden gehuurd. Dat was heerlijk rustig.
De hele twee weken waren vol met bezoekjes. Natuurlijk een aantal keren naar de kinderen, maar ook diverse vrienden hebben een bezoekje gehad. Druk, druk, druk, maar ook heel gezellig.
Deze keer was Sven aan de beurt om een dagje meer uit te gaan. En uiteraard koos hij voor de dierentuin; zijn grote passie. Hij weet ook werkelijk alles van dierentuinen in de hele wereld. Hij is net een wandelende encyclopedie. Aan het eind van de dag hebben we heerlijk Chinees gegeten. (Er zijn er immers toch genoeg :) )
Hoogtepunt was wel de musical-voorstelling van Meike (van haar school dan hè). Zingen is haar grote passie en ze heeft een geweldige stem. Ik ben zelfs 2 keer geweest.
Nog een keer uit eten geweest met mijn vriendin Mieke bij de Chinees. Erg gezellig.
Op 22 april hebben we de boot terug genomen en op de 23e kwamen we weer thuis aan.
In totaal heb ik 3980 km. gereden. (En dat met de benzine-prijzen van tegenwoordig. Nederland spant trouwens wel de kroon.)
In Duitsland en Nederland hebben we het voorjaar zien losbarsten. Alles werd groen en er ging al veel bloeien.
Pas drie weken later beleefden we het hier in Zweden nogmaals. Dan dan zitten we toch heel wat noordelijker. Maar hier is het al weer langer licht intussen.
Het is altijd even vervelend om afscheid te nemen, maar het dubbele is, dat we ook zo blij zijn om weer thuis te komen.
"Laat nu het voorjaar maar beginnen", dachten we. En dat deed het ook wel hoor. We hebben heerlijk zonnige dagen gehad, met soms tegen de 20 graden. Maar ook koele bewolkte dagen en soms een regendag. Het echte mooie weer wil nog niet komen. 
En dat terwijl mijn vingers jeuken om in de tuin aan de slag te gaan. We willen dit jaar een echte moestuin aanleggen. Wel zijn er zaden gezaaid in kweekbakjes. Die staan nu voor het raam in de zon. Een flink deel is intussen ook al opgekomen.
Op mooie dagen zijn we op zoek gegaan naar nieuwe wandelplekjes en we hebben er ook wel een paar gevonden. Heel mooie zelfs. Ook een leuke stek, waar je lekker kunt spelen met hangbrug en kabelbaan en zo. Daar waren bevers lekker te keer gegaan. Allemaal afgeknaagde boomstammen.
Ik had een oproep van het ziekenhuis in Karlstad gekregen voor een mammografie, dus hebben we daar ook maar een lekker winkeldagje van gemaakt; met uit eten natuurlijk. Op een van onze wandeldagen hebben we ook lekker ergens gegeten. Ja, ons leventje ziet er nog niet zo slecht uit.
Bovendien zagen we redelijk dichtbij een mooie vos. Ik kon lopend zelfs aardig dichtbij komen. Hij keek naar me en wachtte tot hij het dicht genoeg bij vond en keerde zich toen om om weg te gaan.
We zien op het ogenblik ook weer aardig wat kraanvogels. Reeën zien we het hele jaar door wel.
Elanden zien we wel, maar niet zo heel vaak. Een klasgenote van me heeft gisteren vanuit de auto een wolf gezien. Dat is pas heftig. Bij ons in het bos is ook al een beer gespot. Maar wolven en beren zijn zo bang voor mensen, dat je ze eigenlijk zelden te zien krijgt. Maar ik zou het wel heel leuk vinden.
Alinda is intussen al weer druk met het kaarten maken. Binnenkort maar weer eens wat markten proberen. 
Ik heb heel veel plezier met het keramiekschilderen. Een keer per week een avond naar les.
Dat is ook goed voor mijn Zweeds. Want nu ik niet meer naar school ga, oefen ik natuurlijk veel minder. Maar ik vind zelf dat ik me best goed kan redden. Gisteren mijn 'diploma' gekregen (maximale score). Leuk joh.
Het is voor ons allebei heel erg wennen nu ik niet meer elke morgen weg hoef. Het ritme is een beetje zoek. Toen ik van de week naar Hagfors ging voor wat boodschapjes, vond Alinda het zelfs heerlijk dat ik weg was. Kon ze even weer haar eigen ding doen.

In juni gaan we weer eens op een hond passen. Deze keer een ruigharige tekkel, Lotje, en ze komt bij ons logeren. 
In juni komen ook mijn achternicht en haar man om te klussen en vakantie te vieren. En een vroegere buurvrouw uit Wilhelminaoord, Tineke, komt met haar beide zoons, Sven en Lars, ook logeren en wat klussen.
We hadden in mei eigenlijk naar Lapland willen gaan, maar we hebben besloten het maar niet te doen. Het is er nog veel te koud om te kamperen. We zien wel wanneer we dat nog eens gaan doen. De zomer is te druk en zijn we bovendien ook graag gewoon thuis. Het is hier het hele jaar uiteindelijk vakantie.
Tot een volgende blog.