bericht 37
Zo, dat heeft even geduurd. Druk, druk, druk en bovendien zaten we een poosje zonder computer.
Het huis schiet al mooi op. De grote meubelstukken staan op hun plaats en het inruimen is begonnen. We werken best veel elke dag, maar we gaan ook wel wandelen, winkelen en zwemmen. Er is geen tijdsdruk, dus we doen precies waar we zin in hebben. Alinda doet hoofdzakelijk de huishouding en de tuin (we moeten elke week heel veel maaien met de maaimachine en de strimmer) en ik klus.
De kastenwand uit mijn oude slaapkamer paste hier niet. Er zit in deze slaapkamer een verlaagd plafond en de vorige eigenaar zei dat daar wel 15 cm. boven zat. Nou mooi niet.....het is hooguit 5 cm. Dus heb ik eerst maar de kasten plat op de grond laten leggen en de deur gesloten gehouden. Tijd om na te denken. Ik dacht het plafond er uit te halen en dan 5 cm. van de drempels van de kast af te zagen. Maar er is werk genoeg, dus eerst maar andere dingen.
De code van mijn telefoon was ik kwijt en zat ook niet in de verhuisdozen, dus heb ik in de winkel hem weer op laten sporen (moest ook nog behoorlijk betalen). Dat is dus nu weer in orde.
De computer was het volgende probleem. Ik kon ineens geen letters meer schrijven. In de winkel (Expert) heben ze hem een paar dagen gehad en zeiden toen dat het niet te repareren was; ik zou een nieuwe moeten kopen. Nou daar hadden we dus even geen geld voor. Mijn vriendin Mieke heeft aan haar computerspecialist gevraagd. Die zei dat een los toetsenbord waarschijnlijk gewoon de oplossing was. Helaas was dat niet het geval. (Ik heb intussen een andere computerwinkel gevonden; daar mocht ik dat bord gewoon terugbrengen als het niet zou werken).
Intussen heb ik naar een auto gezocht. Oudere tweedehands auto's worden hier bijna uitsluitend per internet verkocht. Dat zag ik nou echt niet zitten. Dus ik ben in Karlstad (70 km. van hier) alle dealers langs geweest. Welgeteld 2 auto's heb ik gevonden. De ene moest ik eerst veel aan sleutelen (dat kan ik dus helemaal niet) en de andere heb ik gekocht. Een Renault Mégane uit 1998. En nu maar hopen dat het een goede koop is.
Vrijdagmorgen zijn mijn oudste dochter en mijn zoon (Wilja en Werner) vertrokken uit Nederland. Ze hebben hun gezinnen achtergelaten en zijn samen naar Zweden gereden. 's Avonds kwamen ze hier aan. Vier hele dagen heb ik met mijn 3 kinderen doorgebracht!!! Dat is in heel veel jaren niet gebeurd. Was dat even heerlijk. We hebben gewandeld, gezwommen, gewinkeld, maar ze hebben ook geweldig met klussen geholpen. Sommige dingen kan ik echt niet alleen en ik dacht al dat ik daar mannetjes voor zou moeten inhuren. De kasten hebben we helemaal gedemonteerd en vervolgens met z'n drieën en soms met z'n vieren in verticale stand
weer opgebouwd. Eerst een deel van het plafond er uitgesloopt. Het paste net!!!! Er zit geen millimeter meer tussen de kast en het plafond. Ben ik even opgelucht. Wat hebben die kinderen me enorm geholpen zeg.
Met ons vieren hebben we de auto ook opgehaald. Je krijgt hier 2 weken verzekering van de dealer bij de koop. Nu heb ik dus even tijd om zelf een verzekering te regelen. De no-claim uit Nederland kan ik hier meenemen gelukig.
Werner is een hele dag met de computer bezig geweest. Van alles heeft hij uitgezocht, maar hij leek het niet te kunnen vinden. Wilja wist ook vaag iets en daarover heeft ze gesmst met haar man. Die bracht de oplossing! Terug naar de laatste instelling en die ongedaan maken. Dat was overigens het installeren van de dongel. Toen deed hij het weer, maar was ONTZETTEND traag. Werner is grote opruiming gaan houden in mijn laptop en heeft alles gecomprimeerd. En toen deetiehetweer.
Woensdagmorgen zijn ze weer vertrokken om 5 uur. Bij Hamburg hebben ze ruim 2 uur in de file gestaan. Wilja was om half 12 thuis en Werner om half 1. En die arme Wilja moest de volgende morgen weer werken.
Ik ben heel blij dat ze het hier gezien hebben en vooral dat ze gezien hebben hoe mooi het hier is en hoe blij wij er mee zijn. Zo kunnen zij er denk ik ook wel een beetje vrede mee hebben dat we zo ver weg zijn gegaan.
Intussen heb ik al een heleboel geskyped. Wat een uitvinding zeg.
En nu maar weer verder en verder met de inrichting van het huis. De mannen die ik om een offerte heb gevraagd zijn nog niet geweest. Maar ja, we wisten dat in Zweden de uitdrukking "volgende week misschien" net zo veel gebruikt wordt als in Spanje "manjana". Bovendien ligt in de 2 zomermaanden Zweden ongeveer plat. Maar gelukkig is de wasmachine wel aangesloten. De man had wel door dat dat geen 2 maanden kon wachten. Maar alles wat we nodig hebben is er, dus het gaat best. Zelfs de logeerbedden staan klaar. Het is nog lang licht, dus de lampen hebben we ook nog niet zo nodig en één douche werkt prima.
We hebben de laatste weken lekker warm weer gehad, niet zo gek als in Nederland gelukkig, maar soms toch te warm om flink te werken. Maar, zoals gezegd: we hebben alle tijd. En juist toen de kinderen hier waren hadden we 2 regenachtige dagen. Woensdag was het weer heerlijk zonnig (!) Maar vandaag heeft het de hele dag geregend.
Ik heb intussen de rest van het plafond er uit gehaald en de schade hersteld. Nu kan ik mijn waterbed gaan monteren.
We blijven op de hoogte van het Nederlandse nieuws door het abonnement op de 'De Wereldkrant', met het weerbericht voor Zweden er in. Televisie hebben we nog niet. Die is nog bij de verhuizer, bovendien hebben we nog geen schotel. Zien we in het najaar wel weer. Ik denk dat we er niet veel aan missen. Er is ook nog 'uitzending gemist', maar dat hebben we nog niet eens gebruikt.
Vanuit het hoge noorden heel veel groeten van ons beiden.
We blijven je op de hoogte houden.

bericht 36
Op dit moment hebben we even goed pech, want de computer doet het niet meer. Ik ben druk bezig een oplossing te vinden. In de winkel weten ze niet hoe het gerepareerd moet worden en wij hebben even geen geld voor een nieuwe. Mijn vriendin Mieke is met een vriend bezig om via mail naar een oplossing te zoeken. Nu ben ik even in het VVV kantoor in Hagfors, waar ik internet mag gebruiken. Alle mails beantwoorden duurt te lang, dus jullie moeten het nu doen met alleen de blog en sms via mijn Nederlands mobiel nummer. De Zweedse heb ik nog niet kunnen vinden in de bagage.
Het gaat heel goed met ons. Dinsdag is de verhuizer geweest met een opnieuw ingepakte auto waar 50 kub in zat. Wat een vakmanschap, werkelijk elke cm. was gebruikt. Er komt nu nog met een volgende rit ongeveer 2 kub. Dit bedrijf, De jong uit Woudsend is wel aan te bevelen hoor. Bovendien was het erg gezellig werken met hun. We kregen nog een mooie fles wijn met 2 glazen en een Friese kruidkoek.
Intussen zorgt Alinda voor de huishouding en maait regelmatig het gras. Ik ben bezig met monteren, boren schroeven, uitpakken, opruimen, enz, enz. Overal heb ik blauwe plekken van het tillen duwen en sjorren. Geen gezicht. Het boren kan ik zelf doen, want het zijn hier allemaal wandjes van gipsplaat of planken. Alleen kan ik mijn hele pluggenvoorraad wel wegdoen, ik moet allemaal hollewandpluggen gaan kopen. Maar intussen lijkt het al heel wat nu er al wat op zijn plaats staat. We slapen nog op de matras op de grond omdat we de schroeven van de bedden nog niet hebben gevonden.
Het is hier aldoor tussen de 25 en 30 graden. Wel een beetje warm om te werken, maar we doen rustig aan. Bij jullie is het haast niet om uit te houden hebben we begrepen?
Gisteren een baal sms van Werner gekregen over de finale voetbal. We hebben heel snel alle beessies en welpies weggehaald.
Afijn we gaan lekker verder met het klaarmaken van het huis. We gaan ook binnenkort een auto kopen. Als die prijs meevalt kunnen we misschien een nieuwe computer kopen, als dat nodig mocht zijn. Tot dan moet alle nieuws van jullie maar via de mail en van mij via de blog.
We zijn, op de computer na, heel gelukkig. Dus maak je geen zorgen.
Heel veel groeten van ons tweetjes.

bericht 35
Uiteindelijk ging alles zo snel en was ik op vrijdagmorgen helemaal klaar. Mieke bleef nog wat langer op haar vakantieadres, dus daar hoefde ik niet op te wachten. Ferry kwam om het grof vuil op te halen en had een thermoskan koffie met gebak bij zich om het afscheid te vieren. Hij had me eigenlijk voor de avond willen uitnodigen voor een galgenmaal (!) Maar het vogeltje wilde vliegen. Uitgezwaaid door Ferry en buurvrouw Marina reed ik dan weg uit Wilhelminaoord. Ferry reed tot Wapserveen achter me; nog even zwaaien en dat was het dan. Wel even een momentje, zoals hij later zei. Sleutels ingeleverd bij de woningstichting in Ruinen (waar ze nog eens heel moeilijk deden; ze wilden dat ik tot de 30e bleef, omdat dan de huur opgezegd was). Beetje getikt lijkt me.
Via Emmen, Oldenburg, Bremen, Hamburg, Flensburg Denemarken in en dan via de Kleine Belt, Grote Belt (tolbrug) en de Sont (tolbrug) Zweden in. Dat was even een emotioneel momentje hoor. Nu was ik echt geëmigreerd. Het was niet helemaal donker en de volle maan weerspiegelde in het water. Toen ik er met Alinda heen reed was het ook al zo mooi.
Wat me nog nooit overkomen is bij de honderden keren dat ik een grens overstak, werd ik nu gecontroleerd. Nooit had ik iets bij me, maar juist nu had ik de campervloer en de wc vol met planten (en die mag je niet invoeren). De meneer vroeg of ik een hond bij me had en of ik met vakantie kwam. Ik vertelde dat ik in Zweden kwam wonen. Nou toen werd het toch een leuk babbeltje en wenste hij me een fijne tijd. Pffff. Gelukkig keek hij niet achter me in de camper!
Om half 12 bij Landskrona ben ik gaan slapen en de volgende morgen om 7 uur weer gaan rijden.
Zowel de reis door Duitsland en Denemarken als die door Zweden verliep lekker rustig. Ik kon gestaag aan doorrijden, alleen bij Hamburg was er een half uurtje file.
Om 14.10 smste ik naar Alinda dat ik op de brug van Sunnemo was. Zij stond dus al voor de deur op me te wachten. Toen schoot ik helemaal vol. Ik was thuis!!! Want zo voelt het wel. Ook was ik erg blij weer bij AlindaIk ben helemaal bekaf van deze laatste weken. Wat heb ik gebuffeld zeg. Maar nu heb ik een week rust. Daar zal Alinda ook wel voor zorgen. Ik ga me lekker laten verwennen. Veel luieren.
Ze heeft al een aantal keren mijn voeten heerlijk gemasseerd. te zijn. Zij was zich ook al wel eenzaam gaan voelen en was ook blij dat ik er was.

We hebben wel de planten direkt uit de camper gehaald, in de schaduw neergezet en water gegeven. Zondags hebben we die geplant. We hebben 'zomerwater' dat is water dat uit het meer gepompt wordt en voor de tuin, de auto, e.d. gebruikt kan worden. Ongeveer 30 bewoners hebben dat zelf in handen. Een buurman zorgt voor afluiting in de herfst en aansluiting in het voorjaar en het onderhoud van de pomp. Dat kost elk huis 500 Kr. per jaar. We hebben de planten elke dag flink water gegeven, want het is erg warm. Benieuwd of ze het gaan redden. Alinda had een margrietplant gekocht met een blauw-geel mini meiboompje er in (het is hier net midzomerfeest) en blauwe en gele ballonnen opgehangen. Daarmee wordt het lege huis toch heel gezellig.
Helemaal stilzitten kon ik toch ook niet als er veel te doen valt. Ik heb dus wel wat klusjes gedaan. Het gereedschap had ik meegenomen in de camper, dus ik kan wel aan de slag. Niet te veel; ik luier ook echt wel veel. Het is bovendien erg warm. Tegen de 30 graden. In Nederland is het op het ogenblik niet om te harden begrijp ik.
Ik ben ook nogal in de weer geweest om internet te krijgen. Dat is nog niet zo gemakkelijk, zo blijkt. Het komt er op neer dat ik mobiel blijf. Ik heb een dongel. Daar betaal ik ongeveer 30 euro per maand voor. Een vaste aansluiting is duurder, bovendien zijn de aansluitkosten nogal hoog. Voorlopig laten we het maar zo. De Zweedse mobiele telefoon kan ik nog niet gebruiken, want ik heb de code denk ik ingepakt in de verhuiswagen zitten. Geen idee hoe snel ik die weer vind.
Wel heb ik skype. Dat is wel een uitvinding zeg! Met beeld, gratis bellen.
Ik moet jullie zeggen dat we hier heel gelukkig zijn. Het is hier heel mooi. Als je de straat uit loopt (100 m) zit je meteen in het bos. Een kwartiertje over een bospaadje en je bent bij een mooie zwemplek in het meer. En dan de rust. We hebben buren, maar je hoort ze niet en je ziet ze ook bijna niet. De mensen zijn zo relaxt, nergens zie je haast. Ook niet in het verkeer (dat is er trouwens ook niet veel, zelfs niet op de E wegen). In de winkels nemen ze alle tijd voor je (ook als je domme vragen hebt over internet) en de andere klanten wachten gewoon rustig.
Ik ben intussen al weer lekker uitgerust, dus we zien vol verwachting de verhuisauto komen. Dan kunnen we aan de bak. Maar dan wel in een tempo dat ons beter past. We gaan ook echt van de zomer genieten hoor.
Vanuit Sunnemo een hartelijke groet van ons beiden en tot het volgende bericht.