bericht 57.

Zaterdag waren we naar Karlstad om wat te shoppen en merkten dat het daar stevig dooide en regende. Bah. Thuisgekomen vroor het nog en het sneeuwde. Alinda moest nog een keer aan de schep. Maar toch kon je zien dat mensen hier wel dooi verwachtten, want ze waren hier en daar al sneeuw van het dak aan het halen. Wij kunnen er niet bij, want dan moet je zo'n laddertje op het dak hebben.

Zondag ging het inderdaad ook in Sunnemo dooien. Direkt dikke bagger op straat en het werd glad. Maar de strooiauto kwam al snel om grof zand te strooien. Dat ligt ook altijd op de kruispunten en de trottoirs. Volgens mij het beste anti-slip-middel. Ook nog eens milieuvriendelijk. In het voorjaar wordt het zand dat dan nog op de wegen ligt gewoon weer opgeveegd, of verdwijnt in de berm. 's Avonds kwam de sneeuwschuiver om alle bagger aan de kant te schuiven, maar.........het begon ook al weer te vriezen en we weten al dat die rand die de schuiver voor de opritten legt heel kompakt en zwaar is en als dat zaakje ook nog eens extra bevriest, is het een flinke taak om die dikke rand weg te krijgen. Dus wij naar buiten met de scheppen. Niet gek bekeken, want alle buren begonnen ook te scheppen. Stel je voor dat je er niet meer uit kunt met de auto!

We ontdekten bij de buren aan het dak van het huis en het balkon enorme krullen sneeuw. De sneeuw van het dak gleed er af door de dooi, maar het is zo'n kompakte massa dat het heel blijft en als een krul naar beneden glijdt. Daarna zagen we dat wij ook zo'n mooie krul aan het afdak van het terras hadden. Als die dingen dan uiteindelijk afbreken en neerstorten geeft dat een enorm lawaai.

Zoals je merkt weet ik nu ook hoe je foto's in de blog kunt plaatsen. Ik heb van de week ook veel oude berichten van plaatjes voorzien. Dus wie zin heeft kan daar ook nog eens in kijken.

We hebben hier ook al twee keer Jehova's getuigen aan de deur gehad. Bij de eerste had ik gezegd dat ik joods was en geen interesse had. (ik weet dat ze daar niets van moeten hebben, dus dan ben je snel van ze af) Komen er deze week weer 2 mannen. Deze keer hadden ze zelfs de Wachttoren in het Nederlands bij zich. Of ze de bezoekjes ook plannen hè! Afijn, ik heb ze duidelijk te verstaan gegeven dat ze niet meer moeten komen. Maar eens zien......

Ook nog iets leuks; de 22e januari is er op mijn school een open dag en mijn leraar kwam me namens de rector vragen of wij dan met ons kaartenwinkeltje daar wel wilden komen staan. Bovendien heeft hij intussen kontakt gehad met de directeur van de volkshogeschool en daar mag ik komen laten zien wat we hebben. Nou ja!

Vandaag is het Tjugondedag (twintigste dag [na kerst]). Dan wordt voor het laatst een dans rond de kerstboom gemaakt en komt Tomte nogmaals een zak snoep bij de kinderen brengen. Daarna wordt gezamenlijk de kerstboom afgetuigd (wat klinkt dat raar) en alle versieringen, kerstgordijnen en kerstserviesgoed weer opgeborgen. Daarmee komt er een eind aan de wel zeer lange kerstperiode.

Het wordt ook wel Knutdag genoemd, de naamdag van Knut. Daar doen ze hier ook nog wel aan.

De 11e was bv. de naamdag van Jan en feliciteerde de leraar de beide Jannen in de klas. De 5e december is de naamdag van Sven (zo heet mijn oudste kleinzoon) en de 6e uiteraard van Nicolaas.

Deze week is de school ook weer begonnen; weer vroeg op en dat valt me niet altijd mee. Er is ook het een en ander veranderd, want de stagiaire is weg en nu moeten de twee docenten het weer samen doen. Ik zat ineens dus weer bij de beginners. Echt, sommigen kunnen nog niet eens lezen. Dus ik vroeg "moet dit zo verder?" De docent vroeg of ik liever naar de gevordendengroep wilde. Nou dat wil ik op z'n minst wel proberen. Dus daar zit ik nu. Daar wordt alleen maar Zweeds gesproken en dat is best moeilijk. De lerares spreekt nl. erg vlug. Maar wel duidelijk. Vanaf volgende week moet ik elke week een test gaan doen en eind februari de Nationale Proef (NP). Als ik dat haal kom ik in de hoogste groep. Zij denkt dat ik het wel kan, maar ik denk van niet. Het kan me trouwens ook niet schelen. Als ik 'blijf zitten' herhaal ik veel van wat ik nu erg moeilijk vind. We zien het wel. Als ik me in het Zweeds wat kan redden is het mij wel genoeg.

Nog iets wat opvalt: Hier hebben lang niet zo veel mensen een hond als in Nederland. Maar als ze er een hebben, loopt die nooit los. Ook niet in het bos. De hondeneigenaren hebben altijd plastic zakjes bij zich. We hebben zelfs midden in het bos gezien dat een drol werd opgeraapt. In Nederland zijn de hondendrollen een van de grootste ergernissen. Maar toch......één keer hebben we een drol gevonden. En dat midden in de witte sneeuw. Wel zie je in de sneeuw hier en daar knal oranje plekken.

Als ik tegen 12 uur thuis kom van school heeft Alinda al veel huishoudelijk werk gedaan en als het nodig is ook sneeuw geruimd. Daarnaast maakt ze elke dag een stuk of drie kaarten. Ze heeft echt zin in ons winkeltje. Ik hoop ook van harte dat het iets wordt.

De dooi heeft trouwens maar 2 dagen geduurd. Het was 1 á 2 graden boven nul. Intussen vriest het al weer tussen 10 en 15 graden. Er wordt opnieuw veel sneeuw verwacht.

Vanmorgen ben ik met de auto naar de APK-keuring geweest. Helemaal goed gekeurd gelukkig. De keuringsstations zijn onafhankeleijk. De keuring gebeurd nooit in een garage die ook wel repareert. Er wordt je dus nooit een vernieuwing van een onderdeel opgedrongen. Dat is me in Nederland best wel eens overkomen. Dan moest ik bv. een nieuwe tankdop kopen, omdat de mijne niet afgesloten kon worden. Je wordt dus gewoon getild. Voorlopig kunnen we dus weer een jaar vooruit.

Vanmorgen een indringend gesprek met een Thaise klasgenote gehad. (Ik wordt een beetje als de moeder van de klas gezien). Maar daar zal ik een volgende keer over vertellen. Ik moet het eerst zelf nog wat verwerken.

bericht 56
Vandaag is het "Trettondagen" (de 13e dag[na kerst]) en een officiële vrije dag. Ik geloof niet dat er iets bijzonders gebeurt vandaag.
De sneeuw wordt hier nu echt serieus!!! Dinsdag heeft het de hele dag gesneeuwd en hebben we 3 keer flink moeten schuiven en scheppen. Woensdagmorgen was de sneeuwploeg langs geweest en dan moeten we een hele dikke, geperste laag voor de oprit en de oploop scheppen. Dat is echt zwaar werk. De pas gevallen sneeuw is nog los en gaat wel aardig. Alleen worden de opgehoogde bulten zo hoog dat de schep aardig hoog opgetild moet worden. Vandaag (donderdag) valt het weer de hele dag en hebben we al weer een paar keer moeten ruimen. En het moet nog wel weer!De bulten zijn nu ook wat afgegraven, d.w.z. de sneeuw is meer naar achteren geduwd. Bovendien hebben we een doorgang naar de compostbult aan het eind van de tuin gegraven. Daar zitten de vogels graag te scharrelen. We strooien er ook wat zaad op.
De achterburen hebben 2 zwarte katten en die vinden het heerlijk om samen te ravotten in de sneeuw. Een genot om naar te kijken. Er zijn nog wel een paar katten in de buurt, maar die houden het voor gezien; we zien ze helemaal niet meer.
Opvallend is ook dat de koeien hier nog gewoon buiten staan. Ze hebben een afdak, waar het hooi onder wordt gelegd. Bovendien is er midden in de wei nog een plek waar hooi ligt. Je zou toch denken dat ze naar binnen moeten. Maar de boer zal wel weten wat hij doet. Ze zien er trouwens best uit.
Het verkeer gaat ondanks de sneeuw gewoon door. We hebben zicht op de hoofdweg aan de andere kant van het meer en daar rijdt het gewoon. Ook door het dorp rijden de auto's normaal. Wel zie je nu meer sneeuwscooters. Niet zo heel veel hoor. Het is meer een lol om door ongerepte sneeuw te crossen.
De overbuurman heeft zich een sneeuwblazer aangeschaft. Hij houdt, in tegenstelling tot de meeste Zweden, helemaal niet van de winter. Het is te koud; er ligt te veel sneeuw; het sneeuwruimen is te zwaar. Hij heeft altijd wel wat te klagen en snapt niet dat wij er van genieten. Veel mensen zie je wandelen, met of zonder nordicstokken. Sommigen al 's morgens als het nog donker is, voor het werk aan. Als wij opstaan wordt het net licht en komen ze terug van de wandeling. Wij zijn niet zo actief en lopen meestal rond 1 uur. Dan is er vaak een lekker zonnetje bij.
Alinda krijgt hoofdpijn van die felwitte wereld en draagt nu een zonnebril. Ook als ze voor het raam zit en naar buiten kijkt. Dan zijn mijn zelfkleurende glazen toch wel lekker.
In Hagfors en Eksharad (hier vlak bij) kun je alpineskiën en overal zijn langlaufloipes (al dan niet verlicht), dus wintersporten kan hier volop.
Volgende week zal een schoolgenoot van me mij leren hoe ik foto's in de blog kan zetten. Zelf krijg ik het maar niet klaar. Dan kunnen jullie ook 'zien' hoe het er hier uit ziet. Want we hebben intussen wel heel veel plaatjes geschoten.
We begrepen uit het nieuws dat Nederland weer lekker in de dooi zit. Nou sterkte er mee.

bericht 55

Om te beginnen wensen we alle lezers van deze blog een jaar toe waarin ze zich gelukkig zullen voelen met het leven.
Tja, 2010 ligt achter ons. Een wel heel bijzonder jaar voor ons door de emigratie naar Zweden.
Eerst het zoeken op internet naar huizen, dan twee weken in april in Zweden op zoek en nog direct slagen ook. Eind mei weer er naar toe om het koopcontract te tekenen. Terwijl Alinda daar al bleef, ging ik terug om alle zaken in Nederland af te handelen en de verhuizing te regelen. Eind juni ging ik dan ook definitief. Intussen zitten we hier al weer 7 en 6 maanden. En wat is het een goede keuze geweest !!! We voelen ons hier zo gelukkig. We genieten van de rust, van ons mooie huis, van de natuur en van elkaar.
We proberen middels de blog de familie en vrienden in Nederland zo goed mogelijk op de hoogte te houden van ons leventje hier en tegelijkertijd iets over Zweden te vertellen.
De jaarwisseling in Zweden: dat was lachen. De hele oudejaarsdag en avond stilte alom, zoals gewoonlijk. Omdat we geen tv hebben en toch wilden weten wanneer het 24.00 zou zijn hebben we de radio aan gedaan. Het jaar werd met poëzie uitgeluid, met een zeer gedragen plechtige stem. "Luidt klokken luidt uit het oude jaar en luidt klokken voor het nieuwe jaar". De laatste minuten werd elke 10 seconden de tijd gezegd en de laatste 10 werden hardop achteruit geteld.
Even later werd er hier en daar in het dorp vuurwerk afgeschoten (op welgeteld 5 plaatsen) en nog een paar pleken buiten het dorp. Het was allemaal mooi siervuurwerk en geen rotjes. Er kwamen wat mensen thuis met de auto van visite elders. Je zag verder niemand op straat en om half één was het voorbij, om kwart voor één waren de lichten uit en lag men in bed. Echt stom verbaasd waren we over zo'n rustige oudejaarsviering.
Dan lees je 's morgens de Wereldkrant en dan is het in Nederland rustig verlopen; slechts één dode, veel gewonden, waaronder politiemensen, en tientallen arrestaties. (Over de rest van Zweden weten we nog niets)
Vanmorgen schijnt er een stralende zon en het vriest maar 1 graadje. Lekker wandelen dus.

Nog even iets van de statistieken: December 2010 was de koudste decembermaand in Zweden in 110 jaar. En dat was nou onze eerste. Maar zoals eerder gezegd; we hebben er geen last van gehad. Alleen misschien later wel van de energierekening.
Op 19 november 2010 gebeurde het 6000e auto ongeluk met een eland. Er zijn er 300.000 en er mogen jaarlijks 100.000 afgeschoten worden.
In februari 2011 mogen er 20 wolven afgeschoten worden. Gezien het feit dat Zweden verzot zijn op jagen komen er weer duizenden jagers op af.

Het is hier nog steeds doodstil, prachtig zonnig weer, dus jassen aan en naar buiten. Misschien kunnen wij nog wat mooie plaatjes schieten.