Bericht 73Het is al weer even geleden dat ik me meldde, maar hier is er dan weer eentje.
Ik zal de nieuwe berichten voortaan ook steeds melden op Hyves en Facebook (op verzoek)
De seringen zijn inmiddels uitgebloeid, maar Zweden ziet op het ogenblik paars, blauw en rose van de lupines. Prachtig gewoon.
Het weer is niet zo geweldig. Wel een graadje of 20, maar veel bewolking en af en toe een bui. Maar de zon is er toch ook steeds wel weer. Dat geeft soms mooie regenbogen.
Ik heb 6 dagen op een hond gepast van een Duitse klasgenote. Een Briard, een grote zwarte haarbal. Een echte lieverd, maar een beetje wild. Het huis stond in Ekshärad in de eenzaamheid. Ik heb helemaal niemand gezien en ben heerlijk tot rust gekomen. Wel ging ik elke dag uit eten in een restaurant in he
t dorp. Dat werd voor me betaald. Dat was dus een heerlijke vakantie.Arrek
En natuurlijk hebben we weer mooie wandeligen gemaakt. Bij Munkfors, rondom een meer over een elandenpad; nou ja, elandenpoeppad. Geen eland gezien. Het was een heel smal paadje en we zijn het spoor ook helemaal bijster geweest. Toen moesten we door de wildernis lopen. Doodvermoeiend. We hebben het pad wel weer teruggevonden, maar in plaats van 3 uur hebben we er 5 uur over gedaan.
Een paar dagen later hebben we het nog eens gelopen en nu ging het helemaal goed. Het is een mooie tocht om ook eens met gasten te lopen.
In Ekshärad wilden we de drietoppenroute lopen. Maar we waren 's morgens wat te vroeg; het gras was nog nat en we zijn dus helemaal lek gestoken door muggen en blinde vliegen. Dagen last van gehad. Tot overmaat van ramp ontdekte ik ook nog dat ik mijn fototasje kwijt was (met autosleutels. Hij is gewoon van de camera gegleden. Die had ik nl. nog aan mijn pols hangen. We waren toen net 3 km. onderweg. Terug dus. Niets gevonden. Weer terug. Precies op de plek waar ik ontdekt had dat ik het kwijt was hebben we hem gevonden. Inmiddels waren we het zo zat dat we weer terug gegaan zijn (4 keer hetzelfde stuk van 3 km. dus) en naar huis zijn gereden.
Vandaag hebben we in Sunnemo een tocht van zo'n 15 km. gemaakt. Dat is voor mij zo langzamehand wel de limiet. Dan doet mijn heup, of knie, of allebei, zo veel pijn dat ik moet stoppen. Maar goed, gelukkig kom ik toch nog zo ver.

Het klussen in huis schiet nu ook eindelijk een beetje op. Dat gaat beter nu ik niet meer zo vaak naar school moet. Het moet ook wel, want volgende week komt mijn vriendin Annemarie met haar vriend een paar dagen logeren. Ik verheug me er toch zo op!!!De logeerkamers zijn nu helemaal klaar. En zelf slaap ik eindelijk op mijn eigen kamer in het waterbed.
Ook de tuin vraagt nu veel werk. Het gras moet elke week gemaaid worden en in de moestuin komt het een en ander ook op.
Tussendoor knutselen we ook nog veel.
We doen dus best veel, maar niets hoeft gisteren klaar. Het gaat allemaal lekker ontspannen.
Maandag is de langste dag. Midsommer. Dat wordt hier altijd de vrijdagavond en zaterdag daarna gevierd. De meiboom wordt opgezet en er wordt omheen gedanst. Maar daarover de volgende keer.
Het wordt 's nachts ongeveer 3 uur lang wat schemerig, verder is het gewoon licht. De zomer is volop aan de gang. Heel veel bloemen overal in tuinen, maar ook in het wild. Vandaag ook veel orchideeën gezien.
De vogels zingen dat het een lust is en je ziet de uitgevlogen jongen overal gevoed worden door de oudervogels.
Nu nog de wolken een beetje weg en wat meer zon. Maar dat komt vanzelf. Zweden is immers beroemd om de vele zonneschijn en de blauwe luchten. (ook te zien in de vlag)
Wij wensen alle bekenden een heel goede zomer en een fijne vakantie.