bericht 64.

Zaterdag en zondag overdag 0 graden. Hartstikke warm dus! In de nacht vriest het nog wel aardig hoor. Dus dooien doet het niet. Er wordt ook wel weer sneeuw verwacht. Er ligt nu al zo'n vier maanden sneeuw en er komt ook steeds maar weer wat bij. Dat wat er ligt is zo langzamerhand goed ingeklonken en is dus zo maar nog niet weg. Het is me toch een pak!!! Afgelopen week hadden we 's nachts trouwens nog -30 ook.

Deze week heb ik Sportvakantie. Zo heet hier de voorjaarsvakantie. Heel Zweden gaat dan Skiën, Langlaufen, Schaatsen, Sledehond rijden, Sneeuwscooteren of Wandelen. Wij houden het maar op wandelen. Als het seizoen straks voorbij is gaan we proberen om in de uitverkoop langlaufski's te kopen. Uiteindelijk barst het hier van de loipes; we kunnen bij huis al opstappen. Voor alpineski moeten we een stukje met de auto, maar om dat op de oude dag nog te gaan leren????

De dagen lengen ook al aardig. Het is 's morgens om half zeven al helemaal licht en 's avonds begint het om half zes donker te worden. Wel prettig om niet in het donker weg te hoeven.

We krijgen veel vragen over onze B&B. Welnu; half Nederland zit hier met een B&B en ze verdienen geen van allen een cent. Die er een bestaan mee wilden opbouwen gaan zelfs soms weer terug. Wij wilden het er een beetje bij doen. En dat blijft ook zo. We hebben 2 gastenkamers voor elk 2 personen. Alleen hebben we tot nu toe nog geen geld genoeg gehad om de douche die er bij hoort op te knappen. Dus als jullie willen komen moet je onze eigen douche, die goed is, gebruiken. We willen daarom ook geen geld steken in de promotie, zoals een website of inschrijving bij het toeristenbureau. Maar wie weet wat we later nog doen. In ieder geval zijn jullie wel welkom.

We krijgen het door de slechte stand van de Euro wel moeilijker. In september betaalde ik voor 15.000 Kr. nog €1637,93 en nu in februari €1724,73. Dat moet niet gekker worden.

Het krantenartikel en de affiches
Enkele voorbeelden

En er was ook een vraag of we ons brood wel kunnen verdienen met de kaarten, e.d. Nou dat denken we niet. Maar we hebben natuurlijk ons vaste inkomen. We willen alleen graag wat extra verdienen, snappie.De professional

Zondag zijn we even naar de Loppis in Hagfors geweest (een Lopp is een vlo; een vlooienmarkt dus). Iedereen mag als hij daar zin in heeft thuis of samen met anderen een Loppis houden. Je ziet dan ook bijna om de kilometer wel een bordje staan met "Loppis". Er wordt ook heel veel gebruik van gemaakt. En ook al koop je niets, het is wel leuk om te neuzen.

Ik ga deze week maar eens lekker aan het klussen. Daar komt bijna niets van en nu heb ik even lekker de tijd. Er moet nog best veel gebeuren.

Ik kreeg ook vorige week de belastingformulieren ook toegestuurd. Pffffffff, daar had ik nou net veel zin in om die in te vullen.

Vorige week was de binnenverlichting van de auto blijven branden. Lege accu dus. Ik ben maar even naar de overbuurman gegaan. Met zijn auto en mijn startkabels was het zo weer gepiept. De andere buurman was er ook al snel bij. Ze barstten allebei van de adviezen natuurlijk. Heerlijk toch om zo'n oude buurvrouw te kunnen helpen. Ze adviseerden om toch de moterwarmer maar te gebruiken; dus heb ik een kabeltje en een tijdschakelaar gekocht. Alleen is het me nog niet gelukt om die schakelaar juist in te stellen. Ze zullen me vast wel weer willen helpen.

De auto heeft in het begin een bom extra duiten gekost, maar hij doet het nu echt heel goed. Zelfs zonder motorverwarming startte hij altijd in één keer. (afkloppen!!)

Verder ga ik deze week een heleboel brieven beantwoorden die veel te lang zijn blijven liggen. (Nu het beloofd is zit ik er dus ook aan vast)

En natuurlijk elke dag weer genieten van alle pracht hier. Wij zijn de winter nog lang niet zat!!!

Bericht 63


Vorige week zaterdag vroor het 's morgens 26 graden. Ik dacht "waar beginnen we aan. De hele dag op het ijs te gaan staan!" Maar de zon scheen zo stralend en de lucht was zo mooi blauw, dat het toch wel lokte. En inderdaad we hebben een heerlijke dag gehad. Het vroor in de zon uiteindelijk nog maar een graad of 14.
Het was wel 3 uur rijden heen en ook weer 3 uur terug, maar je rijdt door zo'n prachtige omgeving met zo veel sneeuw, dat je dat helemaal niet in de gaten hebt. De Nederlandse marathongroep reed op het Runn-meer bij Falun. Daar was de Runn-winter-week. Vele Zweden waren op het ijs te vinden op schaatsen, op langlaufskies, op sleden en op een voor ons onbekende soort schaats. Laag en lang (wel van Zandstra overigens) en ze wandelen er eigenlijk op met nordicstokken in de handen. Lijkt wel leuk ontspannen te gaan. De Zweden keken wel af en toe even naar die gekke hardrijdende Nederlanders, maar waren duidelijk niet geïnteresseerd. Er was een Nederlandse speaker, die het verslag en de info in het Nederlands en in het Engels gaf en een Zweed die het weer vertaalde in het Zweeds. Ze hadden een soort 2-man-show voor 2 personen, want Jan en ik waren de enige toeschouwers. Grappig dat we alle 3 talen konden verstaan.

We hebben het geen moment koud gehad. We waren uiteraard goed aangekleed en we stonden met de laarzen in een dikke laag sneeuw en dat isoleerde goed.

Het bestelde pakket met kaartmateriaal is ook aangekomen, dus we zijn lekker kaarten aan het maken. Alinda heeft er zo veel plezier in. Ze vindt het het leukste beroep dat je je kunt bedenken. De advertentie voor mijn cursus heeft intussen ook in de krant gestaan en er hangen affiches. Het zal beginnen op 9 maart. Ik ben heel benieuwd of er genoeg aanmeldingen zullen komen.

Het zakelijke verhaal met de Thaise dames is als volgt: Er is een overheidsplan om nieuwkomers aan de slag te helpen. Als we dus een handeltje willen beginnen kunnen we de onkosten van het startmateriaal terugkrijgen. De winst is dus gewoon voor de deelnemers zelf. Nu denken we er over om samen (6 Thai en ik) op markten te gaan staan en in onze camper en in de massagesalon van een van de dames een winkeltje in te richten. We willen dan allerlei zelfgemaakte produkten gaan verkopen. Dat waren wij zelf ook al van plan, dus waarom niet samen. Ieder verkoopt dan dus haar eigengemaakte dingen, alleen organiseren we het samen en hoef je ook niet altijd zelf op de markt te gaan staan.

Ons vakantiegevoel wil maar niet overgaan. Het vriest 's nachts een graadje of 25-30; overdag tussen 10 en 20. De zon schijnt bijna altijd. Het is gewoon heerlijk. Elke dag is weer een feestje. De sneeuw is nog steeds een dikke laag, waar af en toe zelfs nog een beetje bij komt. (week 6 is altijd de week waarin de meeste sneeuw valt. Dat klopte ook nog. We moesten ons aardig uitgraven!)

De vorige keer schreef ik al dat de reeën en elanden om het dorp lopen; maar nu lopen de sporen zelfs al IN het dorp. Maar ja, ze komen 's nachts, dus we hebben ze nog niet gezien.

De auto had de afgelopen week een lege accu. Twee buurmannen hebben me weer op gang geholpen met startkabels. 's Nachts heeft hij aan de oplader gestaan en nu is het weer ok. Maar van vaak koud starten wordt de accu niet beter en de motor ook niet. De buren adviseerden me om toch maar een kabel voor de moterverwarming te kopen met een tijdschakelaar, zodat die zo'n 2 uur voor ik wegga aanslaat en ik niet een koude moter hoef te starten. We hebben ook meteen maar een acculader gekocht. Een losse cabine verwarming adviseerden zij ook, dan is de auto niet meer zo koud als je weggaat. Maar we hebben stoelverwarming, dus we hebben het nooit koud.

Morgen is het Modersdaldag (Moedertaaldag) en hebben alle nieuwkomers en andere buitenlanders in de school een kraam met dingen uit hun land. Wij zijn met 4 Nederlanders in de klas en nemen mee wat we aan Nederlands spul hebben. Ook is weer gevraagd of ik met de kaarten wil komen opdraven. Alinda heeft een heleboel kaarten gemaakt met tulpen, draaiorgel, haringkar, e.d. Zo houden ze ons, en de bevolking, wel aardig bezig.
En nu maar hopen dat de auto morgenochtend start.................

bericht 62.
Hihihi; ik heb een baantje!
Vanmorgen werd ik allerhartelijkst ontvangen door twee dames van de Volkshogeschool in Ekshärat. Ze vielen onmiddellijk voor onze kaarten en origamiwerkstukjes. Ze wilden meteen een afspraak maken om mij les te laten geven.
Zelf dacht ik in september te beginnen.
Ten eerst om nog wat beter Zweeds te leren. Maar ze vonden mijn Zweeds al heel goed.
Ten tweede, omdat we in april naar Nederland gaan en het daarna bijna zomer is en er dan denk ik geen cursussen zullen zijn.
De kalender werd er bij gepakt en zij vinden dat ik nog best 4 lessen kan geven voor april.
Dus: volgende week komt er een advertentie in de krant; dan hebben mensen 2 weken de tijd om zich op te geven. (er zit nl. nog een week voorjaarsvakantie in die tijd en dan gaat iedereen skiën)
Ze hebben verschillende lokaties tot hun beschikking.
Ik zal beginnen in Gräs, hier vlak bij, of Lakheden, een kilometer of 8 hiervandaan.
Zij regelen alles. Ik krijg per avond 360 kr. bruto. Daar gaat dan 30 procent belasting af. Geen sociale lasten, omdat het hobbywerk is.
Het benodigde materiaal kan ik per lesavond zelf verkopen. Dus dat is nog een klein handeltje.
Ik krijg affiches om hier in de buurt op te hangen.
Als het aanslaat kan ik zelfs 450 kr. verdienen.
Ze vonden het een heel goed idee om onze spullen thuis of op markten te gaan verkopen. De dames kochten nu zelf ook al een paar kaarten.
Het is wel lachen hoor; op uitnodiging een baantje krijgen.
Ik heb ooit een echte baan gehad voor ik kinderen kreeg en daarvoor heb ik ook al niet gesolliciteerd. Toen ik van school kwam ging ik me melden bij het arbeidsbureau en die hebben me toen zelf aangenomen. Ik heb dus geen enkele sollicitatie-ervaring.
Wie weet wat er nog allemaal in het verschiet ligt. We rekenen nergens op, maar het is wel heel leuk als we er iets mee zouden kunnen verdienen.

BERICHT 61
Een weetje: waarom is de Zweedse vlag blauw met een geel kruis? In de 10e eeuw of zo ging de Zweedse koning per schip naar Finland om de Finnen tot het christendom te bekeren. Toen voer hij over een blauwe zee, met een blauwe lucht erboven en de gele zon scheen. Plotseling veranderde de zon in een geel kruis. En dus....werden de Finnen allemaal christenen. Tegenwoordig staan de kleuren voor de veelal blauwe lucht met de schijnende zon.

We hebben intussen ook al weer een flink pak sneeuw erbij gekregen. Dat is eng, want je ziet nu de gladde plekken niet meer als je loopt.

Wat je wel goed ziet in de sneeuw is allerlei dierensporen. Zo weten we dat direct bij het dorp wel elanden lopen. Reeën lopen zelfs in het dorp. Ook zie je hondensporen en hier en daar een geel stukje sneeuw. Vossen en vogelsporen zie je ook veel.

We hebben de kachels nu een stuk lager gezet, want het is soms boven nul en soms net onder nul. We zitten meestal voor het raam in de zon en dat scheelt ook een slok op een borrel. Een plaid over de benen en we hebben het lekker warm.

We hebben nog steeds geen TV-antenne gekocht. Maar we hebben ook helemaal geen behoefte aan TV. We hebben veel DVD's, die we nog helemaal niet gezien hebben. Maar we vervelen ons nooit; hebben altijd wel iets te doen.


Vandaag (zondag) hebben we weer een mooie wandeling gemaakt in de zon. We hebben weer een nieuwe route ontdekt vlak bij huis. Dwars door het bos over een scooterspoor. Later door een elandenspoor en over een meertje. In de sneeuw zitten picknicken op ons alu-zitmatje. Het was een prachttocht. Maar helaas kreeg ik erge pijn. eerst in één heup, later in allebei. Het liep natuurlijk ook wel zwaar buiten de gewone weg. Ik baal wel erg en kan er wel om janken. Het lijkt er op dat ik echt geen grote wandelingen meer kan maken. Voortaan neem ik de nordicstokken maar mee en moeten we op de wegen blijven. Dan gaat het misschien nog een poosje. Misschien is een stepslee ook wel wat. Die zie je hier ook veel (en echt niet alleen oude mensen gebruiken die, want het is ook ideaal bij gladheid).









Morgenochtend dus naar de volkshogeschool. Ik zal dan wel even melden hoe het afgelopen is.

bericht 60

Intussen hangen alle lampen ook eindelijk. Ik heb het al eerder gezegd; het is hier een ramp om een vakman te krijgen. Ze komen gewoon niet. Alle Zweden erkennen dat ook , maar ze berusten er in. Wij hadden dus zo lang als we hier zijn (al meer dan een half jaar) alleen maar een paar schemerlampen. Ik had al gezegd dat de man van één van die Thaise dames zou komen. Dat leek eerst ook niet door te gaan, maar ik had haar verkeerd begrepen (taalproblemen hè). Haar man werkt 2 weken in Noorwegen, in Stavanger, en twee weken hier in Molkom. Hij kon dus pas komen als hij weer in Zweden was. Hij blijkt electricien te zijn. Helemaal fantastisch dus en hij deed het voor een vriendenprijsje. Daar hebben wij hem nog een fles wodka bij gedaan. Groot succes. Ze zijn nu voor een maand met vakantie naar Thailand, maar daarna komt hij alle klussen die we nog met elektriek hebben ook nog doen. De buitenverlichting doet het niet, er moet nog een wasmachineaansluiting weggehaald (anders kan er geen douche komen) en we moeten nog een krachtstroomaansluiting hebben voor de sauna. Die man (Jocke)houden we dus wel te vriend, dat begrijp je.

Er is iets heel bijzonders met hem: hij heeft maar één hand, de rechter. Aan de linkerkant zit alleen een korte stomp. Nou als je ziet hoe hij al dat gefiemel met die draadjes doet met één hand valt je de mond open van verbazing. Hij is echt net zo snel als iemand met twee handen.


Van een klasgenoot kunnen we toiletpotten en wastafels krijgen die helemaal goed zijn. Die van ons zijn niet zo mooi. dus zo komt Jan splinter ook weer door de winter. Er zit hier ergens een Nederlandse loodgieter, die goed werk levert. Als hij ze nou wil plaatsen en een douchecabine wil neerzetten dan zijn we weer mooi een eind verder. Wie weet hoeven we dan geen half jaar te wachten ook.

De dagen lengen nu heel snel. Er is zowel 's morgens als 's avonds al weer anderhalf uur meer licht. De tijd van midden-winter naar midden-zomer is hier natuurlijk net zo lang als in Nederland, maar omdat het een veel groter verschil moet maken tussen donker en licht, gaat het lengen van de dagen hier sneller. Kunnen jullie me volgen?
We habben weer een paar dagen dooi gehad en er is weer wat sneeuw verdwenen, maar er ligt nog een beste laag.
Het nadeel is dat het dan verijst en dus heel glad is. Gelukkig zijn ze er heel snel bij om zand te strooien. De bospaden worden ook hierbij nooit overgeslagen. (En dat voor een enkel huis wat ergens in het bos staat)
Soms waan je je hier in de zomer. Blauwe lucht en veel zon. Maar als je dan naar buiten gaat is de wereld wit van sneeuw en realiseer je je dat het winter is. Gek hoor.

In Nederland is de man van een vriendin ongeneeslijk ziek. Dan is het echt heel vervelend dat je vanuit Zweden niet even naar haar toe kan gaan. Ja, we wisten dit van te voren, maar het blijft toch heel akelig. Het zal niet de eige keer blijven dat ons zoiets gebeurd. Maar gelukkig kunnen we mailen.

Waarschijnlijk ga ik zaterdag 12 februari naar het Nederlandse maratonschaatsen met een Nederlandse jongeman uit mijn klas. Het is maar zo'n 100 km. hiervandaan, dus wel te doen. (Wie weet zien jullie me nog op TV. hihi. Ik zal een bruin leren jack aan doen met een turquoise sjaal en een Noors mutsje)

bericht 59

Zoals beloofd nu over mijn school. Ik zit inmiddels dus in de hoogste groep. Er wordt alleen nog maar Zweeds gepraat. Mijn lerares, Anki, praat ontzettend snel en veel. Ik mis best veel van wat ze zegt, maar de hoofdlijn kan ik wel volgen. We hebben afgesproken dat ik een hoofdstuk per week doe en dan op vrijdag een toets. Ik ga 5 dagen van 8.15-11.15 uur naar school en Hagfors is 26 km. ver weg. Dus elke dag ruim 50 km. rijden. Tijdens de les nemen we de krant door, krijgen dictee, kruiswoordpuzzels, soms een film, of praten over de toestand in de wereld. Laatst kregen we allemaal de naam van een schrijver of een dichter op en moesten we voor de klas daar iets over vertellen. Nu kun je op google gelukkig veel vinden. Ik had Gustav Fröding, een dichter. Wat blijkt nu; iedereen had het verhaaltje van google mooi overgeschreven, kompleet met jaartallen en een opsomming van het werk. Ik dacht dat we moesten vertellen, dus ik had niets op papier, maar heb uit het koppie van alles over zijn leven verteld, zonder die stomme jaartallen. Alleen eindigde ik met een gedicht dat ik wel opgeschreven had. Nou, dat scoorde dus wel! Ik was er ook best trots op (zei ze bescheiden). Deze week moesten we een boek lezen en dinsdag hadden we boekbespreking. Weer hadden de anderen een en ander op papier maar ik niet. niet omdat ik zo eigenwijs wilde zijn, maar deze keer dacht ik dat de anderen het ook uit het hoofd zouden gaan doen. Maar nu was het de bedoeling om een uittreksel te schrijven (zelfs op een speciaal papier),alleen wist ik dat niet.Gemist of zo. Dus moest ik maar weer vertellen.

Je begrijpt dat ik elke dag doodmoe thuiskom en dan moet ik nog aan dat hoofdstuk werken. Ik heb nu voorgesteld om op woensdag thuis te blijven en dan wat aan dat hoofdstuk te doen. Bovendien wil ik ook wel weer eens wat klussen. Dat moet toch ook een keer klaar.

Gisteren was ik dus thuis om te werken, maar je hebt het gelezen; het was zulk mooi weer dat we lekker naar buiten zijn gegaan. De rest van de dag ben ik met een oude schoolvriend voor een nieuwe reünie bezig geweest, via de mail. En heb ik andere mails geschreven.

We waren van plan om lekker relaxed ons niet te laten opjagen immers. Nou dat heb ik me maar weer eens goed in het hoofd gezet.


Met een zestal Thaise dames komen we af en toe bij elkaar om elkaar wat knutselarijtjes te leren. We doen het allemaal graag en iedereen heeft weer een andere specialiteit. Ik heb nu geleerd hoe je leuke mutsen kunt haken. (Ik heb er al 8 klaar). Die dames hebben iets nieuws. Ze hebben contact met een winkel die graag wil dat we als groep voor hun dingen maken. We krijgen dan de materiaalkosten terug en een deel van de opbrengst. Maar de dames snappen het geloof ik zelf niet helemaal. Ik moet dat nog eens goed uitzoeken. Want ik ga natuurlijk niet voor een habbekrats zitten te werken. Net nu we zelf besloten hadden om onze kaarten op markten aan de man te gaan brengen. We willen ook wel de camper als winkeltje gaan gebruiken.
Daar hebben we veel zin in en Alinda is al heel ijverig aan het werk. Ze maakt elke dag een stuk of drie kaarten. We wachten nu op de bestelling van de papiergroothandel in St. Oedenrode. We hebben nog wel meer ideetjes om te maken en in ons handeltje te doen. Dat lijkt me een beter idee dan dat van die Thaise dames.

Maandag ga ik naar de volkshogeschool om te laten zien wat we zoal doen. Wie weet wat daar uit rolt. Ik heb een heel leuke uitnodiging gekregen in ieder geval. Jullie horen er nog van.

Alinda zit elke dag trouw op de hometrainer en doet steps. Ik ben niet zo gediciplineerd hoor. Maar ze valt er wel mooi van af. Toch ook maar doen dan???

bericht 58.

Zonsopgang boven het zomerhuisje(!) van onze Nederlandse overburen,

Ik had beloofd nog iets over mijn gesprek met mijn Thaise klasgenoot te vertellen. Welnu, zo langzamerhand lijk ik een soort moederfiguur in de klas te worden voor diverse klasgenoten. Ik ben een soort praatpaal aan het worden en ik weet niet of ik dat wel altijd even leuk vind. Maar wat doe je daar nu aan. Mensen vertrouwen je en willen hun verhaal graag kwijt.
Die Thaise: Ze is 37 jaar en woont hier samen met een Zweedse man van 57, die nog nooit eerder een vrouw heeft gehad. Zij is de op één na oudste Thaise van de klas en heeft de bijna jongste man. Je staat er versteld van hoeveel Thaise, Philippijnse en Laotiaanse vrouwen hier zijn. En allemaal wonen ze samen of zijn getrouwd met een oudere man. Soms al heel oud zelfs. Nah-Li vertelde me hoe het zit.
In Thailand kent men geen officieel huwelijk. Mannen gaan met een vrouw samenwonen, maar als ze geen zin meer hebben kunnen ze ook zo weer vertrekken. Vaak blijft zo'n vrouw dan met kinderen zitten. Het land kent geen honger. Iedereen kan gemakkelijk zijn eigen groenten en rijst verbouwen in het uiterst vruchtbare land. Maar er is wel een schrijnende armoede. Vooral op het platteland. Jonge mensen trekken naar de stad in de hoop wat geld voor thuis te kunnen verdienen. School moet betaald worden en daar hebben de meeste mensen geen geld voor. Als ze geluk hebben kunnen ze tot hun 12e jaar naar een staatsschool, maar daarna is het afgelopen en moeten de kinderen helpen op het land of een dienstje nemen. In de stad en aan de mooie stranden barst het van de Amerikaanse en Europese toeristen. Dus daar is iets te verdienen. De meeste meisjes, maar ook jongens komen dus in de toeristenindustrie terecht. En gek genoeg reizen er naar Thailand vooral alleenstaande mannen (!) Het is vrij normaal dat vrouwen zich hier beschikbaar stellen voor mannen. Een soort van service. In Japan heet dat dan een gheisha.
Ze worden dan wel betaald voor hun diensten zonder dat ze dat prostitutie noemen. Die zijn er nl. ook. Vooral mannen prostitueren zich. Of heel jonge meisjes worden ingezet door hun 'eigenaren', want er is veel vraag naar kinderen.
Deze vrouw werkte in een bar om cocktails te maken. Meestal 's nachts en het verdiende goed. Bovendien was er regelmatig wel een man, die haar wat extra's liet verdienen. Ze denken dat die mannen echt iets om ze geven en dat ze stuk voor stuk rijk zijn. Zo ontstaat er het idee, dat als je zo'n man aan de haak kan slaan en hij neemt je mee naar zijn land, hij dan met je trouwt en je dan gebakken zit. Zo is er de situatie ontstaan dat de vrouwen er daadwerkelijk op uit zijn om een man uit het westen te trouwen. Er zijn er dus veel die dat ook lukt en die man neemt vaak de kinderen er ook bij. Appeltje-eitje zou je zeggen. Het gaat in veel gevallen ook wel heel goed. Maar wat voor soort man gaat er nu naar Thailand in zijn uppie en komt terug met een vrouw? Precies; iemand die het hier niet maakt. Echt hoor, als je ze bekijkt zijn het niet de fraaiste portretten. Maar de Thaise vrouw is, als ze een man heeft, volkomen trouw en dienstbaar. De oudere leeftijd zitten ze helemaal niet mee en ze zijn ontzettend lief voor die kerels. Echter: Nah-Li heeft het niet getroffen. Haar vent trouwt haar niet. Ze is eigenlijk zijn gevangene, want ze mag niets. Zelfs niet alleen boodschappen doen of naar vriendinnen. Ze heeft geen geld tot haar beschikking; ze mag alleen telefoneren waar hij bij is en internetten mag helemaal niet. Hij controleert zelfs of ze wel naar school is.
Afijn, bij mij heeft ze flink uitgehuild. Ze kan ook eigenlijk geen kant op. Als je in Zweden niet getrouwd bent is er ook niets geregeld wat betreft erven of alimentatie. Ongehuwd samenwonen is hier dan ook niet zo aan de orde van de dag. Tenzij een vrouw een goeie eigen carriëre heeft. Dus als zo'n ouwe vent sterft heeft dat meissie helemaal niets.
Die Thaisen hebben het samen wel heel gezellig en ze zoeken elkaar ook veel op. De meesten hebben het denk ik wel naar hun zin. Er is er ook een die analfabeet is; dus met heel veel moeite wat Zweeds leert, maar ook geen Engels spreekt. Ze is getrouwd met een behoorlijk ouwe kerel en heeft dus geen communicatie met hem. Toch lijkt ze best gelukkig.
Er zijn ook twee Somalische vrouwen die alleen gevlucht zijn. De mannen zijn nog in Somalië; eentje weet niet eens of hij nog leeft (zij is pas 24 jaar). Ook die twee willen me graag vertellen dat ze het moeilijk hebben.
Dan is er nog een 52 jarige vrouw uit Eritrea, die 12 kinderen heeft gebaard, waarvan er nog 10 in leven zijn. Ze is gevlucht met haar man (waarvan ze zegt dat hij alcoholist is en tengevolge daarvan invalide is door een hersenbloeding) en vijf kinderen. De andere vijf zijn nog in Eritrea. Ze beschouwd mij als haar zuster. Terwijl ik nauwelijks met haar kan praten. Maar ze is wel slim en leert ook wel wat Zweeds.
Vervolgens is er een vrouw uit Lithouwen. Zij was al lang weduwe en had een eigen zaak. Maar ze ontmoette een Zweedse zakenman, werd verliefd, heeft haar zaak verkocht en is nu in Zweden bij hem. Maar dat blijkt ook zo'n tiran. Ze werkt 3 dagen per week in zijn fabriek (in de montage van weefgetouwen) en mag 2 dagen naar school. Hij praat nauwelijks met haar. (Ze spreekt goed Engels) Ook die heeft bij me zitten uithuilen en wil graag vrienschap sluiten.
Ik wil best naar ze luisteren en ze mijn schouder bieden, maar ik heb geen zin om dat allemaal mee te zeulen. Dus ik moet maar wat afstand blijven houden.
Verder heb ik een hartstikke leuke school en kan met alle mensen goed opschieten. Het is heel internationaal en interreligieus, alle kleuren zijn vertegenwoordigd.
Hoe het met mij verder gaat op school vertel ik in een volgende blog wel.

We zitten hier nog midden in de winter. Het heeft wel een paar dagen gedooid, maar dat heeft alleen de dikke sneeuwlaag maar wat vaster gemaakt. Goed om te sneeuwscooteren en te langlaufen. Dat zie je dan ook heel veel gebeuren. Ook kun je hier in de omgeving aardig skiën al zijn de bergen niet zo heel hoog. Schaatsen zien we niet. Het meer zit wel dicht en je kunt er zelfs op rijden, maar er was te snel sneeuw, dus het is waardeloos om te schaatsen. IJsvissen wordt wel veel gedaan. Het vriest nu meestal tussen 1 en 10 graden. Soms overdag even boven nul. Soms is er een sombere, bewolkte dag, maar vaak schijnt ook de zon. Na een paar bewolkte dagen zei Alinda dat ze in een winterdip zat. Zo snel ben je daar op uitgekeken!!! Vandaag was ik thuis en zou gaan klussen. Maar de lucht is helderblauw, de zon schijnt; dus we zijn lekker in het bos gaan wandelen en hebben een tijdje aan een meertje is de zon zitten bakken. (Weer niet geklust dus, maar daar zitten we niet mee)

Zo, lang genoeg voor vandaag. Tot de volgende blog (want ik raak niet uitverteld)